ψαθύρωση

η, Ν

(παλ. όρος) ιατρ. οστεοπάθεια κατά την οποία τα οστά γίνονται εύθραστα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψαθυρός «εύθρυπτος» + κατάλ. -ωση (πρβλ. νευρ-ωση)].